Etappe 9 : Mu Cang Chai - Son La- Moc Chau; 211km
.
We beginnen de dag steevast met po bo en ei. Het is hier de boterham met choco, de havermoutpap, de yoghurt met fruit. Koffie vraag je best want dat drinken ze niet s morgens bij het ontbijt. Een Ca phé wordt na het ontbijt of tussen het ontbijt en het middagmaal genuttigd. De Ca Phé komt in een kleine kop net als een instant filterkoffie van vroeger, maar herbruikbaar en met versgemalen arabica. Na een klein kwartier wachten is je koffie doorgedruppeld en kun je die lauw drinken. S middags drinken ze thee of ijskoffie, maar nooit bij een maaltijd. Onder mannen wordt dan een gigantische vredespijp gerookt, waar ze één kleine dosis tabak in steken.
Wij hebben de gewoonte genomen om op de middag een koffie te drinken. Dit bracht ons in de ietwat grotere stad Son La. Maar voor we daar belandden was de rit van Mu Cang Chai naar Son La een pure lust voor het oog. In Mu Cang Chai had je eerst de, naar het schijnt, mooiste rijstvelden in de wereld. En toegegeven de vistas waren subliem en in feite niet op foto vast te leggen. Je moet dit echt zelf komen bekijken. Na de rijstvelden slingert het asfalt zich een weg naar boven en beneden tot we in een vruchtbare vlakte belandden waar er rozen geteeld worden op gigantische schaal. Rozen zover het oog rijkt in de vlakte gelankeerd door enorme bergen.
Na de rozentuin te hebben doorkruist, begint er terug een klim die uiteindelijk naar een stuwmeer leidt. De weg rond het stuwmeer is geflankeerd door her en der verspreidde struiken met gigantische kerstrozen. Het doet me onmiddelijk aan Ryuchi Sakamoto denken en gans de weg blijft het nummer in mijn hoofd hangen. Dromend rij ik verder, terwijl de weg 15 procent begint te dalen en ons in opnieuw een prachtig dal brengt , houten watermolens langs de weg , een oude voetgangersbrug. We rijden terug een dorp binnen waar aan de weg gewerkt wordt. Na 15 km roadworks komen we op het vernieuwde deel . Het lijkt wel een biljartlaken vergeleken met de putten en de plassen voordien! We maken snel wat kilometers en komen rond 12 uur in Son La aan. Ca Phé break!!!! Terwijl we onze koffie bestellen, komt een man bij ons zitten die al in de zaak aanwezig was . Hij vraagt de bazin thee voor drie en begint ronduit te vertellen over zijn studies in de UK . Hij blijkt dan ook een hooggeplaatst ambtenaar te zijn. Hij is zoals gans het vietnamese volk zeer innemend en vriendelijk. Altijd lachend doet hij zijn verhaal. Ik spreek hem aan over de verschillende bouwprojecten die we op onze weg naar hier tegenkwamen. Ik toon hem een foto van een gigantisch hotelcomplex en lachend zegt hij dat hij er zelf zijn centen heeft in geïnvesteerd. Toerisme in het noorden is en zal de grootste troef worden van dit land en infrastructuren en landmarks zoals onder andere de grootste glazen hangbrug maken deel uit van een plan om de Vietnamese economie een boost te geven zoals de naburige landen. Uiteindelijk zal Vietnam zelf een economische tijger worden. De arbeid en het leven is spotgoedkoop. Waardoor ze grote hoeveelheden enorme kapitalen kunnen vergaren.
Stilzwijgend luister ik naar het verhaal. Helemaal anders dan dat van gisteren. Maar toch ook zeer leerrijk en het is gewoon wat er aankomt.
Come to think of it! Ik kocht Italiaanse wandelschoenen Salewa in België, made in Vietnam.😊
We zetten onze rit verder , er waait een zeer koude wind en algauw doen we onze jassen aan, eenmaal in Moc Chau aangekomen is het mistig, grijs en koud. Geen vergezichten meer, we zijn moe en blij dat de lange rit voorbij is.
We twijfelen eraan de glazen brug morgen te bezoeken. Eigenlijk is het een verkrachting van het landschap en we zijn sowieso tegen toeristisch entertainment. Ik probeerde de man duidelijk te maken dat het land geen resorts nodig heeft . Maar wie ben ik, kleine Belg in dit wondermooie land.
Het massatoerisme is in aantocht……
Wordt vervolgd…..
